با حسن مجتبی(ع)

نیمه ماه خدا، دل شده غرق صفا، با حسن مجتبی
شهر مدینه بود در طرب ودر نوا باحسن مجتبی
از قدم ناز او دامن زهرا شده غرق شمیم بهشت
شاد کند مرتضی حمد وسپاس خدا با حسن مجتبی
بوسه زنان بررخش حضرت پیغمبرست خنده ی شادی کند
گشته نمایان براو، چارم آل عبا، با حسن مجتبی
عرش چراغان شده، هلهله وشادی است، در شب میلاد او
ذکر همه عرشیان، تهنیت ومرحبا، با حسن مجتبی
اوحسن اندر حسن،ثانی پیغمبر و یوسف زهرابود
جلوه شده بر همه،بار دگر مصطفا، با حسن مجتبی
بر همه آل علی، شخص کریم آمده، تا که کرامت کند
اهل کرم شادمان، آمده یک مقتدا، با حسن مجتبی
گفته پیمبر حسن،سید وآقا بود، برهمه اهل جنان
درد خودت را بده، شیعه به مهرش شفا با حسن مجتبی
درشب میلاد او، کف بزن وشاد باش،تاکه دهد عیدیت
مادر او فاطمه، تذکره ی کربلا،با حسن مجتبی
شعر:اسماعیل تقوایی

(0) نظر

دسته ها : من نوشته - اشعار وقطعه های ادبی