دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 210968
تعداد نوشته ها : 1042
تعداد نظرات : 5
Rss
طراح قالب
آخر سال وقتی که اسفند میاد
هی نفس مرد خونه بند میاد
یادش میاد که ماه آخرینه
اسفند بره بهار به جاش میشینه
باید باشه فکر خونه تکونی
با زحمتش پیر بشه تو جوونی
عیالشم هی می گیره بهونه
جنسای نو میخواد برای خونه
بادش میاد چند روز دیگه عیده
با یاد اون رنگ رخش پریده
یادش میاد رخت و لباس خریدن
توی بازار به هر طرف دویدن
یادش میاد قیمت نقل و آجیل
قیمت پرتقال و سیب و ازگیل
یادش میاد پولای تا نخورده
به اسم عیدی به همه سپرده
با اینهمه خرجی که آقا داره
عیدی دولتش ششصد هزاره
ششصد هزار کجارو پر میکنه
جاده ی زندگی رو سر می کنه
جاده سره با سر زمین میخوره
امیدشو از زندگی میبره
در حوزه عشق منتخب گردیدی
قلبم صنما به نام تو داغ زدم
زان لحظه دیدمت مرا خندیدی
پرونده انتخاب من شد بسته
تو اول وآخری وهم جاویدی
اسماعیل تقوایی
در قمارزندگانی عمر خود را باختم
عمر بگذشت وندارم توشه بهر آخرت
کاش می شد زندگانی را زنو می ساختم
اسماعیل تقوایی
وقت سرسبزی باغ وبوستان
چند روزی قبل هر سال جدید
خانه را باید تکانندی شدید
طیق معمول همه کاشانه ها
سالها باشد روال خانه ها
خانه را باید تکان، مردان دهند
درره پاکی خانه چان دهند
زن بگوید این عمل مردانه است
در توان شوهری جانانه است
من مطیعم همسر دردانه را
بار دیگر می تکانم خانه را
می کشم صد کهنه بر دیوارها
جنس کهنه می دهم سمسار ها
رنگ بنمایم در با پنجره
سرفه ها آید مرا از حنجره
فرشها را می نمایم شستشوی
در خیابان وکنار آب جوی
آنقدر کاشی بسابم این زمان
تا شود قدم به مانند کمان
در تمام مدت انجام کار
همسرم باشد کنارم بیقرار
بیقراریش یرد از من قرار
او بگیرد دائما ایراد کار
می کشم آه ونگاهم می کند
خارج از چاله به چاهم می کند
الغرض صد گونه سختی می کشم
ره بسوی تیره بختی می کشم
در دعایم خواهم از پروردگار
سال نو دیگر نزاید روزگار
اسماعسل تقوایی
چه سازم با فراغت جان حیدر
بسوزم من زداغت جان حیدر
زکوی وبرزن شهر مدینه
بگیرم من سراغت جان حیدر
چراغ عمر من بودی تو زهرا
شده بی سو چراغت جان حیدر
بیا جانا دوباره حامی ام شو
نما باما رفاقت جان حیدر
زبسکه کودکان زاری نمایند
علی را رفته طاقت جان حیدر
به روی بسترت زینب فتاده
میان آن اتاقت جان حیدر
زند این خاطره آتش به جانم
به مردن اشتیاقت جان حیدر
یل خیبر شکن بعد توزهرا
شکسته شد زداغت جان حبدر
شاعر : اسماعیل تقوایی
کتاب عمر او درفصل آخر
وصیت می کند بر همسر خویش
دگر مرگ خودش را کرده باور
پسر عم عزیزم گوی بر من
که آیا بر تو بودم نیک همسر
شنید این گفته اش مولای مظلوم
روان شد اشک حون از دیده تر
سر زهرا (س)به روی سینه بگذاشت
صدف در بر گرفتی نیک گوهر
سخنها گفت زهرا با حبیبش
که بر قلب حبیبش بود آذر
علی جان شب مرا غسل وکفن کن
بپا گردان تشییعی محقر
نمی خواهم به تشییعم بیایند
ستمکاران بر دخت پیمبر
علی ،جان تو و اطفال خردم
سفارش می کنم بر گیر همسر
علی جان می روم فکر من اینست
چه می سازی تو با این قوم کافر
رسید هنگام تشییع جنازه
علی همراه با اطفال مضطر
عقیل وفضه وعمار ومقداد
زبیر،عباس،سلمان وابوذر
غریبانه به گورستان سپردند
یگانه کوثر ومحبوب داور
چه باشد پاسخ اهل مدینه
به بابای عزیزش روز محشر
گذشته قرنها از روز دفنش
بود مخفی مزار پاک کوثر
خدایا کی شود مهدی(عج)بیاید
نماید فاش برما قبرمادر
اسماعیل تقوایی