چهارم ربیع الثانی سالروز میلاد حضرت عبدالعظیم حسنی(سید الکریم)مبارکباد

ای سیدکریمان گردیده ری مزارت
ما افتخار داریم هستیم همجوارت
ری با وجودت آقا رنگ خدا گرفته
با اعتبار گشته ازیمن اعتبارت
منسوب مجتبایی آن سرور کریمان
بوده کرم همیشه اوصاف آشکارت
دلتنگ کربلا را تو مامن وپناهی
زایر شدن به کویت همسنگ آن زیارت
عبد عظیم حقی باب الحوایجی تو
امیدبر تو دارند زوار بیشمارت
چار ربیع الآخر روشن شد ازوجودت
شهر مدینه شهر جد بزرگوارت
در وقت زادروزت ری پر زشور وشادی ست
جانهای دوستداران جانا بود نثارت

شاعر : اسماعیل تقوایی

سالی سپری گشته وشد سال جدید
سال دوهزار وهفده از راه رسید
خوش باد مبارک به همه عیسویان
ویژه به مسیحیان ایران،این عید
باید که دعا کنیم تا در این سال
دنیا بشود مکانی از صلح وامید

سال نو میلادی بر هموطنان مسیحی مبارک باد
اسماعیل تقوایی

تقدیم به سرور ومولامان حضرت مهدی

ای طبیب دل بیمار بیا
دلبر غایب از انظار بیا
نقد جان بهر خرید آوردیم
یوسفا بر سر بازار بیا
درد هجران تو جان فرساید
تا بود جان تن بیمار بیا
عالمی منتظر دیدارت
ازپس پرده به اظهار بیا
آخرین گل به گلستان ولا
زود در صحنه ی گلزار بیا
پیکر عدل به زنگ آلوده ست
ای زدودنده ی زنگار بیا
این جهان تشنه ی اصلاح بود
آخرین مصلح ومعمار بیا
بر نشان دادن قبر زهرا(س)
پسر احمد مختار بیا
کاش این جمعه ی آخر باشد
مهدی فاطمه،اینبار, بیا

شاعر:اسماعیل تقوایی

باریدباران با طراوت درآسمان شهر تهران
آلودگی ها را بشوییدازروی پای تخت ایران
با بارش باران رحمت آسان شده دیگر تنفس
باران شده اسباب شادی اسباب راحت بودن جان

سلام
سالروز میلاد حضرت عیسی (ع) بر همه مسیحیان به خصوص هموطنان مسیحی مبارکباد.
علی (ع) درباره حضرت عیسی می فرمایند:
نه مال و ثروتی داشت که او را بخود مشغول گرداند، نه طمعی که به خواریش اندازد، مرکب او دو پایش بود و خدمتکارش دو دستش. (نهج البلاغه خطبه ۱۶۰)

خلقت او آیه ای از قدرت” الله” بود
مادرش مریم زاین اعجاز حق آگاه بود

حضرت عیسی به دنیا آمد و در مهد خویش
گفتنی هایش هدایت بهر هر گمراه بود

سالها بگذشت و او حکم رسالت را گرفت
با شداید ساخت و تابنده همچون ماه بود

معجزات او فراوان بود در آن روزگار
با دم عیسایی اش شافی خلق الله بود

روز میلادش مبارک باد بر عیساییان
روز مبلاد مسیحایی که روح الله بود
شاعر : اسماعیل تقوایی خلاصه

فراق
صنما بیا وبنما نظری به حال زارم
بنگر زهجر رویت،به چه حالتی دچارم
زبرم فرار کردی چو غزال تیز پایی
شده ای تو غافل از این،که نموده ای شکارم
به فراق توست دنیا،زبرای من چو زندان
تو بیا زروی لطفی،برهان از این حصارم
زدمی که با نگاهی شده ام خمار چشمت
به میان جمع مردم همه رفته اعتبارم
ززمان رفتن تو شده زندگی خزانی
به اشاره ات خزانم، بشود چو نو بهارم
به گه حیات من گر، نشود نصیب وصلت
کرمی نما ویکدم تو بیا سر مزارم
شعر:اسماعیل تقوایی