قامتت وقت قیام ات،می کند برپا قیامت
می کنی شرمنده هر سرو بلندی را به قامت
می شود محشر بپا هرکس بیاید تا ببیند
قامتت را،تا ببیند،سخت می افتد به دامت
بهتر این باشد نشینی،مردمان آرام گیرند
گر که ننشینی رود حال همه سوی وخامت
ای گل بالا بلندم دلبر گیسو کمندم
لحظه ای پیشت نشانم تا که گردم هم کلامت
قامتت غوغا نمود و وای از آن دم نگارا
چهره بگشایی بروی عاشق زار از کرامت
اسماعیل تقوایی
X