امام صادق(علیه السلام) به بعضی از اصحاب خود فرمود: کسی که سه بار به تو خشمگین شد و در حق تو بد نگفت، او را دوست خود کن. (بحارالانوار، ج ۷۸، ص ۲۵۱)

آن حضرت در جایی دیگر می فرماید:

کسی را به علامت دوستی نشناس تا او را در سه چیز آزمایش کنی:

۱ـ به خشمش بنگر که آیا او را از حق به باطل می کشاند یا خیر; ۲ـ در درهم و دینار; ۳- مسافرت کردن.

سعدی گوید:

یار آن بـود که صبر کند بـر جفای یار ترک رضای خویش کند در رضای یار

دوست واقعی کسی است که به ستم و جفای دوست خود بردبار باشد و رضایت او را بر رضای خود مقدم دارد.

در حال بی ‌نیازی و فقر، دوستی او عوض نشود

امام ‌باقر علیه السلام فرمود: بدترین دوست کسی است که تو را به هنگام بی ‌نیازیت حفظ کند و به وقت تنگدستی رها سازد. (میزان الحکمه، ج ۱، ص ۵۳)

سعدی گوید:

دوست مشمار آن که در نعمت زند لاف یاری و برادر خواندگی

دوست آن باشد که گیرد دست دوست در پریشان حالی و درماندگی

به نماز اهمیت بدهد

قرآن می‌ فرماید: «ای اهل ایمان با آن گروه از اهل کتاب و کافران که دین شما را به بازیچه گرفتند دوستی مکنید. زمانی که شما ندای نماز بلند می ‌کنید آن را به مسخره و بازی می ‌گیرند زیرا آن قوم مردمی نادان و بی‌ خردند.» (مائده، آیه