هفده ماه ربیع
در سال عام الفیل شد شادان زمین و آسمان
در هفده ماه ربیع شد زاده یک در نهان
شادی کنان هفت آسمان ،خورشید خندد همچو ماه
انجم به رقصند وطرب اندر میان کهکشان
ایوان کسری آمده تا که خراب او شود
آتشکده خاموش شد در مقدمش شادی کنان
بتها همه بر روی خود روی زمین افتاده اند
دریای ساوه اینزمان از آب گشته بی نشان
مکه چراغانی شده آید صدای هلهله
عبد المطلب جد او دارد فراوان میهمان
بنگر که مامش آمنه قرص قمر دارد به کف
کز طلعت نورش شده روشن زمین وآسمان
گشته محمد نام او از سوی جدش انتخاب
ریزند پیش پای او گلهای شادی عرشیان
هم مصطفی واحمد ومحمود عالم می شود
باشد امین ومکه از یمن وجودش در امان
آمد به دنیا آنکه در خیل رسل خاتم شود
می آورد اسلام را از بهر عالم ارمغان
آرد کتابی بهر ما از گفته های کردگار
هرکس زقرآن دور شد افتدبه خسران وزیان
اسلام آمد تا عرب از جهل خود آید برون
مومن شود بر قدرت یکتا خدای مهربان
اسلام آمد بر جهان رنگ عدالت را زند
در بین مردم آورد اخلاق نیکو را عیان
اسلام آمد تا شود تقوای ما میزان ما
تا هر مسلمان گیرد از نفس بداندیشش عنان
در روز میلاد نبی جشن وطرب باشد بپا
هر جا که از اسلام او در این جهان باشد نشان
اسلامیان آیید تا آوای وحدت سر دهیم
حبل خدا گیریم تا اسلام باشد جاودان
شاعر : اسماعیل تقوایی
