سال نـــــو در راه باشـــد دوستان
وقت ســرسبزی باغ و بوســتان
چنـــد روزی قبل هـــر سال جدید
خانه را بایــــد تکانندی شـــــدید
طبق معمـــــولِ همــه کاشانه‌ها
ســــــال‌ها باشــــد روال خانه‌ها
خانه را بایــد تکان، مــــردان دهند
در ره پاکی ِ خانــه جــان دهنــــد
زن بگویـد این عمل مــردانه است
در توان شـوهــــری جانانه است
من مطیعـم همســــــر دردانه را
بار دیگــــر می‌تکانـــــم خانـــه را
می‌کشم صــد کهنه بـــر دیوارها
جنس کهنه می‌دهـم سمسارها
رنــــگ بنمــایــــــم در با پنجــــره
ســـــرفه‌ها آید مـــــرا از حنجـره
فرش‌ها را می‌نمایم شستشو
در خیابان و کنــــار آب جـــــــــو
آنقـــــدر کاشــی بسابم این زمان
تا شــــــود قدم به مانند کمــــان
در تمـــــام مــــــدت انجـــــام کار
همســــــرم باشد کنارم بی‌قرار
بی‌قــــراری‌اش برد از من قــــرار
او بگیـــــــرد دائماً ایــــــراد کـــار
می‌کشــــم آه و نگاهـــم می‌کند
خارج از چاله به چاهــــم می‌کنـد
الغرض صدگونه سختی می‌کشم
ره به سوی تیره بختی می‌کشم
در دعایــــم خواهـــــم از پروردگار
سال نــــو دیگـــــر نزایــــد روزگار
شاعر:اسماعیل تقوایی
